خدایا وجودم از سرما یخ زده است...

دستانم خالیست...

به دستانی احتیاج دارم که دستانم را در محکم بگیرند...

تا از گرمای محبتشان تمام وجودم گرم شود...

خدایا حوصله ندارم...

تو این  دنیا همه چیز بهم ریختس...

حتی نگاه مهربان آدم ها...

به بیرون می نگرم...

به امید آن روز...که تو خواهی آمد...

به امید سرسبزی درختان...به امید طراوت گلهای گلدان...

و مینشینم کنار پنجره...

و به بیرون می نگرم...

تو خواهی آمد...

چون هنوز من منتظرم...

چون هنوز درختان سبزاند...

چون هنوز گلهای گلدان شادند...

چون من خدایی دارم که به امید آن شب و روز را میگذرانم...

...و چه زیبا و غم انگیز است...

غروب را میگویم...

درست مثل خاطرات با تو بودن...

قدر دوست خوب را بدان...

زیرا فقط با اون میتونی یه هدف عالی تو زندگی داشته باشی....

همین برای من کافیست.....

که تو خاطراتت هستم...

به یادشم که میفتی...

برای من وقت میزاری...

همین برای کافیست...!!!!